(a-)Sociale Media

Sociale media, ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Ik vind het enerzijds een verrijking van je sociale leven. Ik heb via Facebook heel wat oud-klasgenoten terug gevonden. Ook totale vreemden zijn langzamerhand ‘vrienden’ geworden waar je mee meeleeft als het niet zo goed gaat.

Zo las ik gisteravond in mijn tijdlijn het bericht dat iemands vrouw die dag overleden was. Zijn vrouw was al lange tijd ziek en vrijdag heeft ze de strijd voorgoed verloren. Ondanks dat ik deze ‘vriend’ alleen maar via Facebook ken liet het berichtje mij niet meer los.

Ook heb ik via Facebook veel contact met mensen in het buitenland die, net als ik, zeep maken. Het is zo leuk om ideetjes en recepten uit te wisselen en elkaars creaties te bewonderen.

Daarnaast gebruik ik de sociale media zeer intensief voor mijn werk. Daar zijn we al vroeg mee begonnen. Indertijd eerst met Hyves (herinnert u zich deze nog?!), toen met Twitter, Facebook en LinkedIn. Ik heb begrepen dat er inmiddels al weer vele soorten en maten bij zijn gekomen maar ik beperk me eerst maar tot deze drie dat is al werk genoeg!

social media button on keyboardMaar aan de sociale media zit ook een behoorlijke schaduwkant vind ik. Er zijn mensen die blijkbaar overdag niet zo heel erg veel te doen hebben en vinden dat zij overal een mening over zouden moeten hebben en dat ook iedereen op deze mening zit te wachten terwijl dit toch écht, écht, écht niet zo is.

Ook het lukrake ‘delen’ van mensen irriteert mij mateloos. Kinderen die vermist waren maar allang weer boven water zijn, computervirussen die niet bestaan, afschuwelijke foto’s van dode dieren en kort geleden zag ik zelf een dode baby, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt klakkeloos gedeeld. Sommige mensen geilen op die ‘deel’-knop volgens mij. Ik deel dus ik besta!

En dan hebben we nog de mensen die denken dat ze journalist dan wel fotograaf zijn en daar toch minstens een groep dan wel speciale pagina over op moeten zetten. Alleen al het nieuws en de foto’s die in deze groep geplaatst worden zijn niet van hunzelf afkomstig. Nee, dat is het ordinaire kopieer-en-plak-werk. Foto’s worden uit Google gehaald, want hee het staat in Google dus mogen we dat gebruiken, toch? Nou nee… Teksten, nieuwsberichten etc worden lukraak van kranten en nieuwswebsites gekopieerd zonder bronvermelding. Het staat op internet dus dan dan mag dat, toch? Nou nee….

Deze mensen verdienen geen kwartje met deze Facebookpagina’s dus waarom zou je je erover opwinden? Nou vanwege het simpele feit dat deze berichten door anderen gelezen dan wel massaal gedeeld worden. Het effect daarvan is voor de kranten en nieuwswebsites die van hun nieuws moeten leven duidelijk voelbaar. Bezoekers blijven weg bij de bron door dit soort Facebookvervuiling. Websites die puur en alleen van hun advertentie-inkomsten rond moeten zien te komen en daar ook hun redacteuren van moeten betalen zien hun omzet door de sociale media drastisch verminderen.

Reden waarom ook wij besloten hebben onze website zoveel mogelijk te beveiligen. Je ontkomt er uiteraard nooit helemaal aan want de echte slimmeriken weten de tekst toch wel te kopiëren maar de huis-tuin-en-keuken journalisten hebben we in elk geval even op een dwaalspoor gezet.

Een ander fenomeen op sociale media is ‘bedrijven zwartmaken’. Heeft u een klacht? Zet het vooral meteen op de sociale media. Ga vooral niet in gesprek met het betrokken bedrijf. Nee, gewoon gelijk de naam door het slijk halen.

Zoals u wellicht uit mijn tekst begrijpt hebben wij er zelf ook ervaring mee. Waar gehakt wordt vallen spaanders en waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt, ook bij ons. Ik ben de eerste om dat toe te geven en eventuele fouten recht te zetten.

Vandaag overkwam ons ook weer zo’n ‘geval’. Vaak ken je ze er wel uit. Ga je verder in hun tijdlijn wroeten dan kom je meer van dat soort ‘klachten’ tegen. Deze mevrouw meende ook een klacht te hebben. Deze hebben wij geprobeerd op een nette wijze op te lossen maar mevrouw was niet tevreden. Al meteen bij de eerste e-mail werd gedreigd met: “Ik zet het op Facebook en Twitter, hoor.”

Nu word ik daar op zich niet warm of koud van en ze moet vooral doen wat ze niet laten kan, maar het gaat mij vooral om de manier waarop. Dat er in feite niet meer met mensen te communiceren is of fatsoenlijk een gesprek te voeren is over een klacht. Ik was dan ook niet verbaasd toen ik vanavond op Twitter en Facebook berichtjes tegenkwam over haar klacht. Daarnaast moest ze ook even een slechte recensie op Facebook schrijven.

Ach ja, ik hoop dat ze nu opgelucht is…

Volg:
Esther van der Wal
Esther van der Wal

Find me on: Web | Instagram

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Houdt mij op de hoogte van reacties via e-mail. Je kunt je ook abonneren zonder reactie te plaatsen.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.