Het gaat gelukkig allemaal weer wat beter. Het enige waar ik nog steeds niet helemaal vanaf ben is de hoofdpijn, maar ook dat zal wel snel weer slijten. Godzijdank is qua hormonen alles weer redelijk zoals bij het oude. In zoverre je dat ‘gelukkig’ kunt noemen. En ik slaap weer sinds een paar dagen!
Ik ben van het hele gebeuren wel ontzettend geschrokken. Ik wist niet dat je lijf zo op zijn kop kon gaan staan zeg! Ik was nog maar een schim van mezelf. Nergens meer toe in staat. Waarschijnlijk is het, volgens de dokter dan, ook niet alleen maar de hormonen geweest. Waarschijnlijk is het een beetje samengevallen met een soort van oververmoeidheid. Het gaat hier al maanden een beetje hectisch.
Sinds onze ‘vaste’ kracht overspannen is geraakt hebben we geen goede redacteur meer kunnen vinden. We hebben er inmiddels al heel wat versleten maar het journalisten bloed zit er niet in. Afgelopen maandag de zoveelste weer de deur gewezen. Die vier berichtjes die hij ’s middags plaatste(sorry, kopieerde en plakte) kan ik net zo goed zelf doen.En dan die slungelige houding van een vent van 38: “Ik had het wel verwacht….” Pffff… hij deed me denken aan een surrogaat oom die vroeger altijd bij ons thuis kwam. Niet verzorgd, slordige kleding, en echt zijn muis!! Na één dag kon je die vastplakken aan het bureau zo goor!!!! En maar vreten, de hele dag vreten….
Het bedrijf is inmiddels veels te groot om samen te doen dus we zullen keuzes moeten gaan maken en dat is best moeilijk. Eén van beider bedrijven gaan we verkopen dat is inmiddels zeker en ik weet inmiddels ook welke. Er is zelfs al interesse van een grote partij. Vanwege dat verkooptraject en de geheimhoudingsplicht daaromheen kan ik niet openbaar delen welke van de twee verkocht gaat worden.
Ik hoop dat het gaat lukken. Dan dit huis te koop zetten en hoppa terug naar Damwoude! Maar dat zal nog wel een zoveel jarenplan worden….
Morgen eerst maar weer lekker aan de slag maar voor nu plof ik lekker op de bank en ga nog even van die paar uurtjes weekend genieten….
