Als je voor Transport Online schrijft moet je een dikke huid hebben. Wat zeg ik? Eeen héééle dikke huid hebben. Heb ik dat zelf wel? Ja! Sinds een paar jaar kan ik volmondig ‘ja’ zeggen.
Ik, als hoofdredacteur en bedenker van Transport Online, mag graag zaken aan de kaak stellen. Ik ben graag Daniël die tegen de grote reus Goliath probeert op te boksen en onrecht recht wil zetten. Gaat een bedrijf dan ook stevig de fout in dan mag ik dat graag aanhangig maken, mits, en dat is heel erg belangrijk die mits, de feiten gecheckt en dubbel gecheckt zijn. En, indien mogelijk, er hoor en wederhoor wordt toegepast.
Gevolg van dit soort berichten is altijd wel dat het de nodige bagger met zich mee brengt qua advocaten. Ik geef nooit mijn goedkeuring aan redacteuren om een artikel te schrijven dan wel plaatsen wanneer ik er zelf niet achter sta. Daarom schrik ik ook nooit van zo’n brief van een advocaat. Ik weet namelijk dat zo’n verhaal goed gecheckt is, wat zeg ik, dubbel gecheckt is. Dus: niets te vrezen.
Meestal blijft het ook bij een sommatie om een artikel te verwijderen, wat we overigens nooit doen. Echter afgelopen zomer ging het er allemaal wat heter aan toe. Al jaren plaatsen wij artikelen over een bedrijf dat zich niet altijd zo netjes aan de regeltjes houdt. Het bewuste bedrijf is niet blij met onze publicaties en dat is nog zacht uitgedrukt. Vele boze e-mails en bedreigingen zijn me al ten deel gevallen. Maar echt raken doet het me niet.
Afgelopen zomer liep het zo hoog op dat er een advocatenbrief op de mat viel met een iets andere strekking. Deze keer wilde het bedrijf, in afwachting van een rechtszaak tegen ons, beslag leggen op ons huis en onze bankrekeningen. *slik*.
Na raadpleging van onze eigen advocaat, die altijd standby is voor dit soort zaken, hebben we in overleg alle rekeningen geplunderd. Domme, domme, domme advocaat om een beslaglegging aan te gaan kondigen. Dat schijn je heb ik me laten vertellen, nooit te moeten doen. Want iemand kan dan zijn zaakjes wegsluizen en dat hebben we dan ook massaal gedaan.
Nou staan er op een bedrijfsrekening niet maar enkele tientjes dus dat was nog wel even puzzelen om dat overal en nergens te ‘stallen’. Gelukkig werkten alle betrokken instanties (lees banken) hier geweldig aan mee en was binnen no time de rekening zo goed als leeg.
Het huis konden we niet veel aan veranderen maar hee, dat zijn maar bakstenen enne duh het is toch een klotehuis! hahaha
Het toenmalige personeel (en mijn echtgenoot) dat er toch wel een en ander van meekreeg was er overigens minder van gecharmeerd dan ik. Ik had maar één doel: mijn bedrijf financieel veilig stellen. Kom je aan Transport Online dan moet je toch eerst even langs mij en dan komt de bitch wel even bij me boven 🙂
Al met al liep alles met een sisser af. Er werd geen beslag gelegd en er is ook nog altijd geen rechtszaak. Maar hee safety first!
Soms, als ik de reacties op sociale media (of de mails die we ontvangen) tegen ons lees dan zou ik wel eens willen dat ze zouden weten wat er zich zo achter de schermen afspeelt op onze redactie. Dat we niet maar een clubje gastjes zijn die wat nieuws kopiëren en plakken voor de hobby. Maar dat er echt gedegen speurwerk aan vooraf gaat en dat er ook de nodige schaduwkanten aan zitten.
Je kunt het ook nooit goed doen hoor, de reacties zijn net zo wisselvallig als het weer in Nederland. Plaats je een berichtje over een transportbedrijf dat nieuwe vrachtwagens heeft gekocht maar deze voor een Roemeense vestiging heeft gekocht dan krijgen we gelijk een bak modder over ons heen. (vanwege de concurrentie uit Oost-Europa).
Plaatsen we echter dezelfde dag nog een artikel over een bedrijf waartegen aangifte is gedaan dan slaan ze weer compleet de andere kant uit en dan is het: Wat goed dat Transport Online hier aandacht aan besteed.
Tja, je moet een dikke olifantenhuid hebben als je voor Transport Online werkt….