Twee weken geleden had ik zo’n kiespijn dat ik naar de tandarts ben gegaan. Deze voerde uiteindelijk een wortelkanaalbehandeling uit. Toen ik thuiskwam leek alles koek en ei en leek ik overal vanaf te zijn.
Leek… want ik heb twee weken lang met kiespijn/napijn gelopen. Toen ik de tandarts erover belde werd me verteld dat dit ‘normaal’ is bij een wortelkanaalbehandeling. De een heeft er geen last van de ander wekenlang.
Hmm ik heb eerder wortelkanaalbehandelingen gehad maar dit nog niet eerder gehad. Maar oke, gisteren, vrijdag 31 maart, zou de behandeling afgemaakt worden. Ik had namelijk een noodvulling gekregen en moest twee weken wachten.
De behandeling ging prima, geen centje last en dankzij de verdoving ook eens even geen kiespijn. Tegelijkertijd controle gehad en nog een hoektand laten vullen, zonder verdoving overigens. Maandag moet ik nog even terugkomen voor een andere kies die even gevuld moet worden. Ook dat kan gelukkig zonder verdoving want dat is een kies waar al eens een wortelkanaalbehandeling heeft plaatsgevonden en zo dood is als een pier.
Maar goed, terug naar gisteren. Met goede moes keerde ik huiswaarts, overigens lekker dat de tandarts nu in het dorp zit waar we wonen, dat was in Damwoude niet zo. Dus op naar huis. Bij thuiskomst begon mijn mond al erg te trekken en leek de verdoving er al redelijk uit te gaan. Nu moet ik er bij zeggen dat ik zo’n beetje een uur in de stoel heb gelegen maar 1,5 uur later de verdoving eruit vond ik wel erg snel.
Maar goed langzamerhand neemt de pijn toe en toe en toe… Ik besluit maar wat pijnstillers te nemen. Ze helpen niet, voor geen meter zelfs. Ik kan wel tegen de muur lopen van de pijn en besluit om 13:00 uur de tandarts te bellen. Tandarts al naar huis, moet vervanger bellen. Dat gedaan, ook weer een antwoordapparaat dat ook hij al naar huis is. Grrr… ik luister het bandje af en besluit toch het noodnummer op te schrijven.
De hele middag bonkt en dendert het in mijn mond. Ik kan niet echt meer onderscheiden of het nu mijn kies is of mijn kaak van de verdoving. Ik weet alleen nog maar dat het zeer doet en ik alleen nog maar kan huilen van de pijn. Werken lukt haast niet meer en ik ben blij dat we zo weinig bestellingen hadden gisteren.
Ik besluit om half zes ’s avonds het noodnummer te bellen. Ik vraag de vervangend tandarts om advies. Hij kan weinig voor me betekenen zegt hij omdat het een afgeronde wortelkanaalbehandeling is. Hij vermoed dat het of ‘restgevoel’ van de ontstoken zenuw is, of dat de verdoving in bot, of een bloedvat gestoken is waardoor er extreme pijn is ontstaan. Het enige dat hij me kan aanraden is pijnstilling op dit moment.
Mocht het niet meer te houden zijn adviseert hij me toch wel terug te bellen en me dan eventueel antibiotica te geven tegen een eventuele toch nog aanwezige ontsteking. Hij wenst me heel veel sterkte en hoopt dat ik in elk geval wat kan slapen.
’s Avonds neem ik voor het slapengaan nog twee pijnstillers. Ze helpen opnieuw niet en ik zie de nacht met angst en beven tegemoet. Voordeel was wel dat ik de nacht ervoor erg slecht geslapen had vanwege de zenuwen voor de tandartsafspraak dus ik was echt zo verschrikkelijk moe, mede door de helse pijn.
Mijn man is positief en zegt: “Let op, morgen is de pijn weg!” Ik kan niks anders dan hem heel ongeloofwaardig aankijken en hopen en bidden dat hij gelijk heeft.
Ik kruip in bed en kijk nog even een aflevering ‘Two and a half Man’ op dvd. Ik val, als snel in slaap en word na een kwartiertje wakker van de eindtune. Ik realiseer me ook direct dat de kiespijn weg is! Nou ja zeg!
Ik doe het licht uit en draai me om. Ik slaap wat onrustig, word wat vaker wakker, maar ik slaap! Wat een zaligheid! de hele nacht geen pijn gehad. Pas rond zes uur begint het wat te zeuren maar desondanks slaap ik ook dan weer gewoon in.
Vanochtend vlamde de pijn weer even op. De rest van de dag gaat het stukken beter. Heel af en toe vlamt het even heel erg op en met vijf minuutjes is het vervolgens weer weg.
Man man man wat heb ik gisteren een pijn gehad. Ik hoop dat dat nu verleden tijd is en maandagochtend wanneer ik die andere kies nog even moet laten vullen ga ik die tandarts van mij eens even een flink harde schop tegen zijn schenen geven!
