Pink Ribbon

Pink Ribbon

Vandaag kwam mijn recent bestelde agenda voor 2016 binnen, een Pink Ribbon agenda dit jaar.

Ik denk, nee ik weet bijna zeker, dat het de grootste angst van elke vrouw is: borstkanker krijgen. Mij lijkt het in elk geval vreselijk. Elke vorm van kanker overigens.

Sinds ik vleesbomen heb weet ik hoe het voelt om iets in je lijf te hebben dat er niet hoort. Mijn onderbuik lijkt op een zwangerschapsbuikje van laten we zeggen drie maandjes. Als ik ’s avonds in bed wel eens zachtjes in mijn buik druk voel ik de dikke knobbels verspreid door mijn buik zitten. Ik weet dat ze, vooralsnog, goedaardig zijn en ik sta onder scherpe controle. Aanstaande donderdag mag ik er weer naar laten kijken. Best spannend want ik heb een paar controles laten schieten door de verhuizing en het faillissement van ons ziekenhuis.

Het liefst zou ik die knobbels vandaag er nog uit laten halen. Ze horen er niet, zo voelt dat al vanaf het moment dat ik weet dat ze er zitten. Gelukkig heb ik nog een keus tussen een vrij rigoureuze operatie (baarmoeder etc volledig verwijderen) maar wanneer je kanker hebt heb je die keuze niet meer. En ik kan me dan ook misschien een heel klein beetje voorstellen hoe geamputeerd je je dan moet voelen.

Vroeger riep ik altijd heel makkelijk: “Als ik ooit borstkanker of iets dergelijks krijg dan halen ‘ze’ ze d’r maar af!” Ik verbond nooit mijn vrouwelijkheid aan lichaamsdelen. Zonder borsten zou ik toch ook nog vrouw zijn? Maar nu ik zelf steeds dichter bij de keuze kom om mijn baarmoeder volledig te laten verwijderen vanwege de toenemende klachten bemerk ik hoe wezenlijk de vrouwelijke lichaamsdelen je tot vrouw maken.

Het feit dat ik nooit kinderen heb gekregen voelde altijd als een falen van mijn vrouwelijkheid, mijn vrouw zijn. En het feit dat ik toch een keertje zwanger raakte en dat kindje al vroeg in de zwangerschap verloor was voor mij een bevestiging daarvan. Waarom kon mijn lijf zoiets niet? Iets wat andere vrouwen met gemak leken te volbrengen leek voor mijn lijf niet weggelegd. Dat maakt de keuze om mijn baarmoeder eventueel te verwijderen nóg moeilijker. Eigenlijk wil ik met mijn hele wezen die baarmoeder behouden hoe confronterend dat ‘buikje’ ook is. Ik wil niet dat ze me dát stukje ‘vrouw zijn’ ook nog afnemen.

In elk geval ondersteun ik de actie van Pink Ribbon van harte. Ik heb een agenda en twee armbandjes gekocht en via de Facebookpagina van onze zeepwinkel hebben we een wedstrijd met het thema ‘Pink Ribbon’ georganiseerd.

Pink Ribbon kwam een paar jaar geleden nog erg negatief in het nieuws als zijnde “een organisatie dat er alleen voor de BN’ers was”. Door Pink Ribbon sta ik toch elk jaar in oktober even stil bij al die sterke vrouwen en hun families die een hele moeilijke tijd doormaken. Dus wat mij betreft is het doel van Pink Ribbon geslaagd.

Pink-Ribbon-02

Pink-Ribbon-01

Volg:
Esther van der Wal
Esther van der Wal

Find me on: Web | Instagram

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Houdt mij op de hoogte van reacties via e-mail. Je kunt je ook abonneren zonder reactie te plaatsen.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.