Een paar dagen geleden kregen we te horen dat onze lieve, ouwe, trouwe Boris een tumor heeft achter zijn linkeroog. De laatste tijd knipperde hij nogal erg met dat oogje en in eerste instantie dacht men aan een oogontsteking.
Toen deze niet overging, ook niet na antibiotica zalf, zijn we terug gegaan naar de dierenarts. Omdat de diagnose van de week wel erg onverwachts en ongefundeerd (vonden wij) genomen werd hebben we vandaag bij een andere dierenarts een second opinion gevraagd.
Helaas was deze diagnose niet veel beter. Er is in elk geval een melanoom gevonden ín zijn oog. Er is beginnend glaucoom ontdekt en wellicht zit er áchter zijn oogje ook een gezwel. Dat laatste zal waarschijnlijk in januari duidelijk worden.
Eind januari hebben we een afspraak bij een speciale oogarts voor honden. Deze gaat de zwaarte van de glaucoom meten en wellicht dat medicijnen de druk verlicht kan worden.
Voor nu heeft hij pijnstillers gekregen want dat knipperen dat hij doet wordt waarschijnlijk veroorzaakt door (hoofd)pijn.
28 januari kunnen we pas terecht in Drachten, beste een lange tijd nog. Maar volgens de dierenarts is hij nog een goede conditie en moet het op zich kunnen. Nergens was plek bij de oogartsen.
De tumor zal niet operabel zijn. Hij zal zoals het er nu naar uitziet wellicht zijn oogje kwijtraken. Als hij áchter zijn oogje ook een tumor heeft dan is er weinig perspectief en zal hij uiteindelijk doodgaan hieraan.
Ik ben de laatste dagen erg verdrietig geweest van het idee dat we onze trouwe viervoeter moeten laten gaan. Ik heb me wel voorgenomen dat zijn welzijn voorop staat en we niet willens en wetens hem in leven houden voor ons eigen plezier. Hij moet een dierwaardig en pijnvrij bestaan kunnen leiden.
Banjer zal het niet leuk gaan vinden vrees ik als Boris er niet meer is. Toen we vanmiddag thuiskwamen met Boris heb ik hem nog nooit zo uitgelaten zien reageren, zag mij niet eens staan!
Maar goed lang verhaal kort, voorlopig is het afwachten hoe het zich gaat ontwikkelen….
