Maandagavond was het ook voor ons zover, we mochten allebei onze eerste prik halen. Aan ons was de eer voor Pfizer gevallen. Ik vond het allemaal best een beetje spannend en vreemd. Daar sta je dan in de rij samen met je echtgenoot wachtend op een prik. We zijn geen buitenland reizigers dus qua vaccinatie is mijn hele DKTP-geschiedenis en eens een tetanus vaccinatie zo’n beetje de enige vaccinatie ervaring die ik heb.
Het wachten in de grote sporthal met witte afscheidingen, overal EHBO’ers en GGD’ers voelde toch best een beetje imponerend vond ik. Zo’n gevoel van, waar ben ik in beland? Is dit wel echt? Kan ik nog weg? Tot overmaat van ramp was ik ook nog mijn ID-kaart vergeten. Elke keer min echtgenoot erop gewezen dat hij alles moest meenemen en vergeet ik het zelf….zucht.
De prik voel je op het moment zelf niet veel van. Daarna 15 minuten wachten in een wachtruimte op of je wel of niet onderuit gaat. Manlief werd gevraagd om alsjeblieft zijn mondkapje af te doen door een EHBO’er omdat ze anders niet kon zien of hij wit om zijn neus werd. Dat ze zelf het grootste gedeelte van de tijd op het scherm van haar laptop keek zullen we het maar niet over hebben.
Er was één moment dat ik zelf even wit wegtrok maar dat zal de honger wel zijn geweest. We moesten precies rond etenstijd en het liep allemaal wat uit dus ik was eigenlijk wel toe aan iets te eten.
Na die 15 minuten had ik eigenlijk nergens last van. Manlief ‘klaagde’ wel over een pijnlijke arm. In de uren die volgden begon ook mijn arm steeds meer pijn te doen. Daarnaast kreeg ik wat hoofdpijn. Maar ik ben qua hoofdpijn wel wat gewend en ben gewoon zonder pijnstiller naar bed gegaan. Ik dacht ‘effe goed slapen, en klaar!’
Zo verliep het niet helemaal. De hoofdpijn werd gedurende de nacht steeds erger en erger. Daarnaast deed mijn bovenarm ook goed zeer. Zo zeer dat ik niet op kon liggen. Die nacht heb ik eigenlijk alleen maar liggen woelen en draaien. Gisterochtend was de hoofdpijn echt stevig. Het was niet leuk meer en pijnstillers hielpen niet. Omdat ik overal las dat hoofdpijn voorkwam heb ik het maar uitgezeten.
Zo rond een uur of vijf dinsdagmiddag begon het langzaamaan weer weg te zakken en nu, woensdagavond, heb ik nergens meer last van. Mijn arm doet niet meer zeer en mijn hoofdpijn is ook helemaal weg.
Dus… dat was prik nimmer één! Maandag 12 juli prik nummer twee! En dan hopelijk weer een beetje terug naar normaal.
